ارتباط بین شناخت بیماران دیابتی از اهمیت بیماری و نحوه مراقبت و پی‌گیری عوارض ناشی از آن

  سابقه و هدف: دیابت نوع دو، یک اختلال متابولیک است. عوامل محیطی و آگاهی افراد نقش مهمی در بروز عوارض مزمن آن دارد. هدف از این مطالعه ارتباط شناخت بیماران از اهمیت بیماری برنحوه مراقبت و پی‌گیری از عوارض بیماری بود.   مواد و روش ‌ ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 194 نفر بیمار دیابتی نوع دو مراجعه‌کننده به انستیتو غدد دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1388 انجام شد. اطلاعات به کمک پرسش‌نامه‌ای مشتمل بر مشخصات فردی، روی‌کرد فرد در مورد پی‌گیری عوارض، کنترل قند، شناخت بیماران از اهمیت بیماری جمع‌آوری شد. سطح شناخت به‌صورت خوب، متوسط و ضعیف بر اساس امتیازات کسب شده در سوالات تعیین گردید.   یافته ‌ ها: از 194 بیمار 77 نفر (7/39%) مرد و 117 نفر (3/60%) زن بودند. میانگین سنی افراد 17/10±18/52 سال بود. 2/69% بیماران معنی واژه هموگلوبین گلیکوزیله را نمی‌دانستند. تمایل بیماران برای مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به نوع درمان در 4/71% افراد خوب بود و به خوبی می‌دانستند که با شروع انسولین، کنترل بیماری بهتر می‌شود. 9/68% بیماران پی‌گیری منظم از نظر عوارض چشمی، 51% از نظر عوارض قلبی داشتند. کم‌ترین میزان پی‌گیری درمورد عارضه پای دیابتی بود. هم‌چنین ارتباط معناداری بین شناخت بیماران و میزان هموگلوبین گلیکوزیله مشاهده نشد.   نتیجه ‌ گیری: با افزایش میزان شناخت مبتلایان به دیابت از اهمیت بیماری، روی‌کرد آنان نسبت به پی‌گیری منظم از نظر عوارض بیماری به‌خصوص عوارض قلبی، چشمی، کلیوی اصلاح می‌گردد. در حالی که وضعیت کنترل متابولیک بیماران ارتباطی با میزان شناخت آن‌ها از اهمیت بیماری نداشته است.